Anderkaffer

hoge woord

Het hoge woord in zinsvorm

Gedane zaken, nemen geen keer. Ook ditmaal bleek dat het zo te zijn. Nog vlak voordat hij de beslissende woorden ging uitspreken, schoot er een duiveltje-engeltje conversatie door zijn hoofd, maar in plaats van een gekibbel tussen deze twee, hadden ze allebei hetzelfde punt. Weliswaar allebei met een andere bewoording, maar het kwam wel op hetzelfde neer: ‘Zeg het haar!’
Nadat het hoge woord er uit was, viel er een ijzige stilte. Zo’n stilte die door merg en been ging. Alsof de speakers van de wereld een kortsluiting hadden voor een minuut. Na de zestig ellelange secondes in elkaar staar te zitten, pakte zij zijn hand vast.
‘Dank je wel, maar geef mij even, okee?’
En weg was.

Vandaag ben ik een waas. Ik loop rond met mijn schim uit het verleden als dekmantel en het voelt als alles behalve een warm bad. Het is niet alleen ik tegen de wereld, maar voornamelijk een gevecht tegen mijzelf. Ik ben mij dondersgoed bewust dat ik hier doorheen moet. Ik kan dit ook. Terwijl ik op de bank ga liggen met mijn misère, begint mijn telefoon te trillen:

‘Mooi, want ik mis jou!’
~ 12:16

We waren wel al een paar dagen weer aan het appen, maar telkens bij dit soort berichtjes, lijkt mijn telefoon op cupido en voelt het alsof een pijl overvol met liefde zorgt dat mijn lege hart, mijn suïcidale beren op de weg en de afgrond die ik vlak voor mij voel, als sneeuw voor de zon verdwijnen. Ik weet dat dit goed is, ik moet hier iets mee en dat ga ik ook doen.
Hoi nieuw leven, ik ben Bjurran.

Show More

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *