‘Hoe ongelofelijk naïef ben je dan Als je dan wel elk weekend weet ik veel chemische zooi door jouw neus, of welk ander gat dan ook, kan proppen, maar nu als een debiel op potten & pannetjes gaan lopen rammen, omdat er een medicijn is waar levens mee gered worden?’
Erik had over het algemeen een hekel aan politiek, de politieke discussies en aan Rutte.
‘Behalve dat die knuppel gewoon elke week lekker op de Grote Markt zit voor een bakkie & een bakkie yoghurt & ook iedereen die shit aan hem wilt vragen of wilt zeggen jatog, blijft ‘ie gewoon relaxed onder. Hij staat ze altijd te woord. Altijd. Ik zou knettergek worden, maar goed. Hij blijft een bloedprop.’
Terwijl Erik mijn wodka cola bij schenkt, zie ik aan hem dat het wel iets met hem doet.
‘Maak je niet zo dik, Eer. Dun is in de mode.’
‘Zou je wel willen, hè? Jij Tarzan in de hongerwinter’, zegt ‘ie en ineens springt hij op. ‘Waggeffe, gek! Ik heb nog wat voor je!’
Terwijl Erik naar de keuken sprint, schenk ik nog een shotje on the side in. Vanaf de bank kan ik het openploppen van twee biertjes en het gegniffel van Erik horen. Vol trots komt hij de kamer weer in met twee Corona biertjes in zijn klauwen.
‘Proost, pik! En dat we nog maar veel Corona mogen hebben samen!’
‘Op Rutte!’
