Anderkaffer

Eer-ik

Eer ik: het weet

Ik heb het leven niet uitgevonden. Alles behalve zelfs. Ik denk ook dat het leven niet uitgevonden wilt worden. Nu is het ook niet zo dat ik denk dat het leven een uitvinding van een god is, of van buitenaardse wezens die de aarde hebben gestart als een soort Big Brother, zodat zij wat entertainment hebben op de Intergalactische Publieke Omroep. Of op RTL ZXYPHER. Zou wat zijn ook. Nou ja, dan zouden ze ook wat meer land gemaakt hebben, zodat er nog meer rare realitysterren zouden kunnen rondlopen. Of misschien kijken ze liever naar al dat moois in de oceanen en zijn wij maar de reclame. Ik zie ons ook wel meer als reclame. Zap even weg, kijk even vol pracht en praal naar hoe de gele koffervis haar grot verlaat, zap even terug en het is een compleet ander plaatje als zojuist. Wij leven zo snel, er gebeurt zoveel en we snappen zelf niet eens hoe heftig het is. Ook niet helemaal waar. Er lopen zat mensen rond met het idee dat ze het wel weten. Voor zowel zichzelf als voor anderen.
     Ik denk het zelf ook zo vaak te weten. Of te denken dat ik het snap. Maar ik hoef maar even weg te zappen en heel mijn beeld over de realiteit is weer compleet veranderd. Dit kan zowel met hele kleine dingen des levens zijn, als met major veranderingen. Van binnen en van buiten. En dan kunnen we “zweverig” gaan lopen roepen dat het hele leven één grote zoektocht is, maar misschien is het wel zo dat de zoektocht het leven is. Als een soort vossenjacht met zieltjes.
     Zo sprak ik dus laatst iemand, die echt het idee had dat diegene het leven honderd procent had uitgespeeld. Koekoek dacht ik. Ik vond het gesprek sowieso al best lang duren, maar na deze uitspraak heb ik toch maar even snel de Houdini gedaan. Alleen zat ik achteraf op een bankje bij de Hofvijver voor mij uit te staren en terwijl ik eigenlijk dacht aan de muziek die door mijn koptelefoon galmde (Smile and Go – SAULT, graag gedaan), zat ik toch onbewust wel na te denken over wat diegene mij probeerde duidelijk te maken. Ik bedacht mij dat hij nog best wel eens gelijk kon hebben. Ik bedoel: waarom niet? Het zeker weten doe ik nooit, maar als hij zo zeker van zijn zaak zou zijn, wie ben ik dan om daar tegen in te gaan? Of om dat in twijfel te trekken? Hij leek er honderd procent in te geloven en blijkbaar deed het iets voor hem. Of het nou goed, slim, fout en/of dom was, het klopte voor hem.
     Wetende dat ik zelf nog lang niet in de finale van deze intergalactische realityshow sta, besloot ik hem maar een berichtje te sturen.
     ‘Erik! Ben je nog wakker? Ik wil toch nog even wat meer weten!’

Show More

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *