| ‘Lavendel?’ Erik vertelt iets over gisteravond. Ik wist alleen niet zeker of dat wat ik hoorde, het juiste was, maar Erik zou toch van z’n lang zal ze leven nooit het woord lavendel oprispen? Zeker niet als alleen de laatste lettergreep van het woord goed bij de zin zou passen. Ik heb het sowieso wel vaker, dat ik mensen verkeerd versta. Misschien doet mijn onderbewustzijn het bewust. Dat iemand een verhaal tegen mij begint en dat ik na de eerste helft hoop op een pauze die er niet komt. Waardoor ik de tweede akte in mijn hoofd omtover tot iets leuks. Ik hoor bijna president Trump stampvoetend in mijn hoofd schreeuwen dat ik dan net zo’n gevaar ben voor de wereld als de fake news verspreiders. Soms besef ik mij ook wel dat ik het doe. Dingen mooier maken dan dat ze daadwerkelijk zijn. Anderen meer vertrouwen dan nodig is. Positief blijven terwijl het leven eigenlijk gewoon kut is. Geboren worden, feest. Opgroeien, feest, ontdekken, feest. Worden wie je altijd al had willen zijn, feest. Liefde, eten, reizen, feest. Vele feestjes. Wat ik ook weet van feestjes, is dat het zo’n troep geeft. En stress. En soms ook teleurstelling. En alles kan daarna ruiken naar opgedroogde slagroom. ‘Maar feestjes zijn er ook om gevierd te worden! Al is het maar om even de rest van de negatieve rompslomp te vergeten’, zo hoor ik u denken, maar neem Erik nou. De meeste mensen zouden zeggen dat hij het slecht heeft. Weinig tot geen inkomen, geen (echte) familie, een IQ’tje en de wereld interesseert hem geen ruk. Wat hij ook duidelijk uitstraalt. Mensen noemen zijn categorie ook wel eens “kansloos”, maar ik denk dat zij zich verspreken. Hij is vooral “kansarm”. Ondanks dat mensen zo naar Erik kijken, is Erik, zonder dat ‘ie het volgens mij zelf door heeft, een feestje opzich. Eentje waar de tyfuszooi nooit opgeruimd hoeft te worden en waar teleurstelling een mythe is. Misschien had ‘ie het wél over lavendel! Misschien is Erik ineens gek op bloemen! Misschien had Erik… Ineens herhaalde Erik wat ‘ie zojuist zei. Niks lavendel. ‘Dus die chick met die huge boobs vraagt aan mij: ‘Maak muh gek! Lik die slagroom van mijn love handle’, Erik komt niet meer bij van het lachen. ‘Ik zeg het je, goos! Het leven is één groot feest.’ Gelukkig is er nu geen slagroom… |
