Anderkaffer

Het heeft een staartje

Het heeft een staartje

‘Hé, wat denk je er van om gewoon weer eens te gaan schrijven?’
Meestal was ik diegene die Erik kon blijven aankijken tijdens onze gesprekken, maar dit euvel had dan ook te maken met het feit dat ik diegene ben die vaker de serieuze vragen stel. Nu was Erik al een paar maanden nuchter(der). Of zo als hij het noemde: ‘Droog staan voor droogkloten met natte gedachtes’, en was hij dan net de juiste persoon om mij op mijn zwakste moment in te maken. Of zo als hij dit dan weer in de woorden van Gil Scott-Heron kon zeggen: ‘I’ll take care of you’. Klootzak.
En met klootzak bedoel ik uiteraard Erik en niet Gil. Anders had ik klootzak wel met een hoofdletter geschreven. En dan nog was het geen klootzak, maar wel eentje waar een andere interpretatie aan vastgeplakt zou mogen worden.
‘Heb je verdomme wel eens “The revolution will not be televised” beluisterd? Negentien-een-en-zeuventig hè tiefuslijer!’
Klootzakken.
‘Ja Erik. Ik wil best gaan schrijven, maar weet jij wat mij dwars zit?’, zei ik terwijl ik net het bodempje Stolli-cola opslurpte. Het duurde nog even voordat ik het glas op de glazen tafel plaatste omdat ik weet dat Erik gelijk opstaat om een nieuwe koude Rusland/Amerika cocktail in te gaan schenken. Zijn glas is namelijk nooit half vol of half leeg, maar altijd net goed genoeg leeg om bij te tanken. Ik deed er nog een schepje bovenop met het turen in de leegte, maar het drong hard bij mij door dat ik op de oppervlakte graag had willen antwoorden met een zin die alles had kunnen verwoorden. Ik doe uit mijzelf liever aan omschrijven, maar als ik het woordje “verwoorden” had vervangen door “omschrijven”, was de zin compleet anders geweest.
‘Ik zit in een knoop, Erik.’
Bam. Het hoge woord was er uit. Het voelde alsnog niet alsof ik al mijn gevoel had kunnen zeggen, maar dat zou later die avond volgen. Voor nu wist ik wel waarom ik bij het uitspreken van die zin wel ineens op een lijn lag met Erik. Het nummer “The Truth” van “Handsome Boy Modeling School” was net begonnen. Net als onze avond vol eerlijkheid. En het ontknopen van mijn knoop.
‘Doe niet zo lomp en zeg gewoon wat je wilt. Je kent mij godverdomme door en door. Lul dan niet slap, want zo als die zwarte kraaien zongen: “Hard to handle now”, maar ik ben echt de man on the scene.”
Had die Klootzak toch weer gelijk.

Erik schonk dan toch maar een dubbele voor zichzelf in en gaf mij een placebo-effect. Een halfje Stoli, maar bekijk het eens van de nog slechtere kant. Ik mocht de cola opmaken.
‘Eer. Erik. Erikje. Je hebt gelijk, want…’

Show More

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *