| Op een bankje in het park zit een broertje met zijn grote zus. Zij straalt als geen ander, maar voelt ook een soort vreemdheid. Een paar jaar geleden kon zij amper tot geen echte gesprekken voeren met hem en daar zitten ze nu dan. Alsof het nooit anders geweest is. ‘Maar wat maakt het dan wel mooi?’, vraagt hij. ‘Het is niet alleen studeren, studeren, werken, werken en doodgaan. Voor sommige wel, maar die willen dat misschien gewoon zo.’ ‘Zijn die mensen dan wel gelukkig?’ ‘Geluk is voor iedereen anders, net als de smaak van koriander.’ Het broertje geeft niks om koriander. Dreft. Zo noemt hij de eenjarige plantensoort. Soms ook wel “de verschrikking”, omdat hij verschrikking zo’n mooi woord vindt. Vorige keer toen hun moeder Thais had gekookt wilde hij extra veel peterselie, want daar is hij dol op. Hoewel moeders hem tig keer had gewaarschuwd dat het geen peterselie was, bleef hij stug volhouden. Nu is peterselie ook een verschrikking. Ze ziet dat er nu van alles door zijn hoofd spookt en wacht geduldig af. Ze bekijkt zijn bekijkende blik. Ze vindt het maar wat mooi. Een paar jaar geleden kon zij er nog niks om geven. Toen hij geboren werd, vond ze het maar wat fijn om een broertje te hebben. Totdat ‘ie ging huilen. En lopen. En praten. Toen bleek dat broertje ineens een blok aan het been. Nu die donkere periode achter de rug is, bedacht zij zich dat het leek op het leven van een vlinder. Eerst een irritant, vies, kruipend rupsje en daarna komt het wonder in de vorm van een prachtige vlinder. ‘Ben ik gelukkig?’ Blijkbaar zijn de radartjes in zijn hoofd gestopt. ‘Dat weet ik niet. Dat moet je zelf voelen.’ ‘Maar bepaalt mijn leven dat dan?’ ‘Kijk eens naar boven, naar al die sterren. Het leven is net als het heelal. Je ziet zoveel sterren en als je hard genoeg vecht, kan je er best een paar aanraken, maar nooit allemaal. Je moet een kant kiezen en vaak als je een kant hebt gekozen, is de andere kant niet meer haalbaar. Want het heelal is misschien wel oneindig, maar jij niet.’ ‘Hoe weet ik dan of ik de goede ster heb gekozen?’ Ze voelt dat het een minder positief gesprek aan het worden is. ‘Omdat het sowieso jouw keuze was en jij maakt geen verkeerde keuzes. Zelfs niet toen je meer ‘peterselie’ wilde.’ ‘Nee, maar dat was wel een verschrikking.’ |
